Το έναυσμα για να γράψω αυτό το άρθρο, το έλαβα από μια απορία φίλου, για τις επεξεργασμένες φωτογραφίες.
Οι φωτογραφίες πράγματι το τελευταίο διάστημα αρχίζουν να δείχνουν εξωπραγματικές με χρώματα που δεν είναι στο φυσικό τους περιβάλλον, επεξεργασία με HDR επεξεργασία μέσω art προγραμμάτων και αποτελέσματα παραμυθένια σε μια τελειότητα στην λεπτομέρεια λόγο Photoshop η άλλου προγράμματος διόρθωσης και επεξεργασίας της φωτογραφίας που προκαλεί ερωτηματικά.
Η νέα μορφή φωτογραφίας μετά το αρνητικό film έφερε μαζί και νέα αποτελέσματα τελικών φωτογραφιών.
Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η επεξεργασία πάντα υπήρχε μέσο προγραμμάτων, αλλά ήταν μόνο για γερά πορτοφόλια και κυρίως στον χώρο του θεάματος.
Οι πρώτοι που το χρησιμοποίησαν και το χρησιμοποιούν άρδην μέχρι και σήμερα είναι στον χώρο του modeling.
Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε μια κοπέλα από τον χώρο του modeling σε σειρά φωτογραφιών να μοιάζει σαν θεά και σε μια φωτογραφία από “παπαράτσι”, να απογοητευόμαστε κάθετα από την πραγματικότητα στην λεπτομέρεια στις αναλογίες του σώματος της.
Οι φωτογραφίες που σε παραπέμπουν σε παραμυθένιο χρονικό τόπο, απλός τις κατατάσσουμε σε "καλλιτεχνικές – art" .
Το ζήτημα είναι αν τις ξεχωρίζουμε αυτές τις φωτογραφίες, και πιο συγκεκριμένα αν τις διαχωρίζουμε από τις φωτογραφίες, με την έννοια της μη επεξεργασμένης φωτογραφίας.
Το απογοητευτικό είναι ότι σε διαγωνισμούς φωτογραφίας, και μιλάω γενικά, αυτού του είδους οι φωτογραφίες δεν διαχωρίζονται και μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με όλες τις φωτογραφίες, που η επεξεργασία τους περιορίζεται στα “νόμιμα πλαίσια” διόρθωσης λόγο ψηφιακής καταγραφής.
Για να φτάσω εκεί που θέλω θα ξεκινήσω από το παρελθόν και την εποχή του αρνητικού.
Όταν βγάζαμε μια φωτογραφία με το αρνητικό, αρχικά δεν γνωρίζαμε τι έχουμε αποτυπώσει στο αρνητικό μας, πως είναι καδραρισμένο το θέμα μας, αν είναι εστιασμένο σωστά, τι τελικό αποτέλεσμα θα έχουμε. Πηγαίναμε για την εμφάνιση, και όταν παίρναμε τις φωτογραφίες στο χέρι μας, βλέπαμε την δουλειά μας και το σπουδαιότερο, δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε αυτό που είχαμε βγάλει, βλέποντας τα λάθη μας. Οπότε η φωτογραφία μας ήταν η αυθεντική λήψη από την μηχανή, βάση των γνώσεων που είχαμε σαν φωτογράφος με λίγη αμελητέα ρύθμιση στην εκτύπωση.
Επέμβαση πάντα υπήρχε, παλιά μέσω της εκτύπωσης και τώρα μέσω των προγραμμάτων. Η διαφορά είναι ότι πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό, μεταξύ τεχνικής μιας φωτογράφισης και τέχνης μέσο της γραφιστικής στην φωτογραφία.
Προσωπικά είμαι υπέρ και των δυο, αλλά να διαχωρίζονται σε διαγωνισμούς φωτογραφίας, η από περιοδικά.
Ο Ansel Adams έλεγε ότι “δεν υπάρχει κανένας κανόνας για τις καλές φωτογραφίες, υπάρχουν μόνο καλές φωτογραφίες.”
Σήμερα η τεχνολογία έχει βοηθήσει κατά πολύ τον φωτογράφο να διορθώνει το αρχικό αποτέλεσμα κοντά σε αυτό που έχει δει στο σημείο φωτογράφισης.
Είναι λάθος εκμετάλλευση όμως να φτάνει την φωτογραφία σε εξωπραγματικά σημεία, με αποτέλεσμα να έχει παραγκωνιστεί η αυθεντικότητα της πραγματικής λήψης.
Η παρακάνω φωτογραφία παράδειγμα, έχει επεξεργαστεί με φίλτρα στο Photoshop, και το αποτέλεσμα είναι παραμυθένιο.
Tο ερώτημα είναι, πόσο αυθεντική θα χαρακτήριζες αυτήν την φωτογραφία, αν δεν έχεις δει την αρχική μορφή της. Πως θα ήταν η φωτογραφία έτσι όπως την έχει βγάλει ο φωτογράφος;
Σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας, θα έπαιρνε περισσότερους πόντους από μια αυθεντική ποιοτική φωτογραφία χωρίς πρόσθετη επεξεργασία;
Γιαυτό επιμένω στο να χωρίζονται στις καλλιτεχνικές και στις μη επεξεργασμένες. Ήταν άδικο για τον φωτογράφο που δεν επενέβη δυναμικά στο Photoshop και προτίμησε να ανεβάσει την φωτογραφία του ως έχει.
Επεξεργασία όμως δεν μπορούμε να πούμε την διόρθωση.
Η διόρθωση στην ηλεκτρονική φωτογραφία είναι αναγκαίο κακό. Μια DSLR φωτογραφική μηχανή δεν παύει να είναι ένα σύνολο από ηλεκτρονικά εξαρτήματα. Όπως όλοι γνωρίζουμε όλα τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα έχουν συνεχόμενη απόκλιση αποδόσεων ανάλογα από το ηλεκτρικό ρεύμα, τις καιρικές συνθήκες, την ποιότητα των ηλεκτρονικών.
Οπότε μια επέμβαση για παράδειγμα στο white balance είναι επιβεβλημένη, αν για παράδειγμα η φωτογράφιση έχει γίνει με ρύθμιση στο AUTO.
Αυτή η διόρθωση όπως και η φωτεινότητα για παράδειγμα δεν μπορείς να την κατάταξης στην επεξεργασία.
Σήμερα δυστυχώς διαπιστώνω ότι οι νέοι φωτογράφοι έχουν μπερδευτεί στο να ξεχωρίζουν και να κατατάσσουν μια φωτογραφία σε “καλλιτεχνική” και μια απλή φωτογραφία. Παρασυρόμενοι από τις αμέτρητες απόψεις όλων των εμπλεκομένων με την φωτογραφία ατόμων, που ο κάθε ένας έχει την δικιά του άποψη, φέρνει έναν νέο φωτογράφο σε αδιέξοδο.
Εγώ είμαι της άποψης όπως έγραψα και ποιο πάνω να συμφωνήσω με τον Ansel Adams.
Αυτό που μετράει είναι να είναι καλή η φωτογραφία. Ο διαχωρισμός μου είναι σε αναρτήσεις διαγωνισμών και ιδικά σε περιοδικά που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να γίνεται ο διαχωρισμός μια καλλιτεχνικής ( επεξεργασμένη) και αυθεντικής φωτογραφίας.
Φόρουμ 
