Το επηρέασα για να γράψω αυτό το άρθρο, το πείρα από μια επικοινωνιακή κουβέντα που είχα με έναν φωτογράφο από μια φωτογραφική κοινότητα.
Ξεκίνησε από μια φωτογραφία μου, σχολιάζοντας με τα παρακάτω λόγια « ……….οχι Νίκο αυτό δεν είναι φωτογραφία, δεν μπορώ να δω κάτι να θαυμάσω να απολαύσω και γενικά θέλω γρήγορα να γυρίσω σελίδα,.,. πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης που φωτογραφίζεις,., θέλω μια φορά να δω μια φωτογραφία και να πω ΝΑΙ αυτή είναι του Νίκου,. πρέπει να ξεφύγεις από την απλή καταγραφή και να δημιουργήσεις,., πάλεψε το φίλε,…… »
Θα αναλύσω λίγο το σχόλιο του, για να δούμε μαζί αν η σκέψη του είναι σωστή, αν εμείς θα πρέπει να ακούμε τέτοιες σκέψεις αλλων, και αν θα πρέπει να επηρεαζόμαστε από αυτές.
Θα αρχίσω γράφοντας ότι αυτό που μου έγραψε σαν αίσθηση, δηλαδή να γυρίσει σελίδα, το είχα εγώ όταν έβλεπα τις δικές του φωτογραφίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε καλές φωτογραφίες αλλά δεν είχαμε ίδιες συνιστώσες προβληματισμών στο πως βλέπουμε το θέμα μας.
(………….οχι Νίκο αυτό δεν είναι φωτογραφία, δεν μπορώ να δω κάτι να θαυμάσω να απολαύσω και γενικά θέλω γρήγορα να γυρίσω σελίδα…………) για μένα, και μόνο που μπήκε στον κόπο να την σχολιάσει, είναι κάτι. Μα αρνητικό μα θετικό, την είδε. Αυτό σημαίνει ότι κάτι τον κέντρισε, απλός δεν ήταν στα δικά του μέτρα.
(………πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης που φωτογραφίζεις…….) πως είναι δυνατόν να δεχτείς τον σχολιασμό ενός άλλου φωτογράφου, όταν σου προτείνει να αλλάξεις την σκέψη σου. Αμέσως καταλαβαίνεις ότι σε «κακοποιεί», ιδιωτικά, αφού σε πιέζει να αλλάξεις αυτό το συναίσθημα που έχεις και προσδιορίζει εσένα, όχι τον σχολιαστή.
(……….πρέπει να ξεφύγεις από την απλή καταγραφή και να δημιουργήσεις…………) πως μπορούμε να προσδιορίσουμε την απλή, η την σύνθετη καταγραφή σε μια φωτογραφία. Κατά τα λεγόμενα του σχολιαστή, όλοι θα πρέπει να είναι ένα ίδιο και όμοιο. Είναι ποτέ δυνατόν αυτό; Ο ίδιος ο σχολιαστής όμως δεν μπήκε στον κόπο να με ρωτήσει, εσύ πως βλέπεις τις φωτογραφίες μου; γιατί θα του απαντούσα ότι δεν με ενδιέφεραν καν. Αρχικός γιατί δουλεύει μόνο ασπρόμαυρο, πράγμα που έχω πει ότι οι φωτογράφοι που δουλεύουν ασπρόμαυρο και μόνο η δεν βγάζουν καλές φωτογραφίες, η είναι πολύ καλοί στην δουλειά τους και τα έργα τους μεγαλουργούν, και δεύτερον γιατί οι φωτογραφίες του σε εμένα δεν μιλούσαν, όπως και σε πολλούς άλλους μέλη της σελίδας. Οπότε, αν μπαίναμε σε αυτό το γαϊτανάκι θα έπρεπε και εγώ από την σειρά μου να του γράψω ότι άλλαξε τον τρόπο που φωτογραφίζεις, γιατί σε εμένα δεν μιλούν.
Δεν θα ήταν σωστό, και δεν το έκανα. Σέβομαι την σκέψη του κάθε φωτογράφου.
Του ζήτησα να δει τις φωτογραφίες μου και να μου πει πιες φωτογραφίες από όλες είναι αυτές θα ήθελε να βλέπει, του άρεσαν σαν θέματα.
Η απάντηση του ήταν η κάτωθι.
(……….έχεις ένα κάρο φακούς (που πιστεύω ότι δεν σου χρησιμεύουν σε τίποτα) και δυο βαρβάτες μηχανές,..τα εργαλεία που έχουμε τα χρησιμοποιούμε για να αρθρώσουμε φωτογραφικό λόγο και όχι για να αναδείξουμε τα ίδια τα εργαλεία ,.,τώρα αν μπορείς να βγάλεις φωτογραφίες που μιλάνε με τα στατικά τοπία και τα πουλιά στον αέρα έχει καλώς(λίγο δύσκολο όμως και θέλει πολύ υπομονή γιατί κι εγώ έχω πολλά τοπία που όμως λίγα είναι αυτά που έχουν να πουν κάτι, τα υπόλοιπα είναι αναμνηστικά),.,για μένα πάρε τον 14-24 και βγες στην πόλη που ζεις και κατέγραψε την,., κατέγραψε τους ανθρώπους σε διάφορες στιγμές,., δε χρειάζεται να το παίξεις Λυκαβηττός και να αρχίσεις να κλικάρεις δρομόφατσες απλά έχει πολλά θέματα η πόλη και θα σου χαρίσει πολύ ωραίες φωτογραφίες που θα τις θυμάσαι μια ζωή,., κι εγώ κλικάρω δρομόφατσες αλλά πιο πολύ μου αρέσουν οι συνδυασμοί και γενικά η καταγραφή στην πόλη μου,., είναι ωραίο να φωτογραφίζουμε τους ανθρώπους και να επικοινωνούμε μαζί τους δεν είναι κακό και δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι,., το χαμόγελο στα χείλη και κάνε μια προσπάθεια να αλλάξεις σελίδα,., .και όταν μπουχτίζεις από την πόλη βγαίνεις και έξω από αυτήν και βγάζεις τοπία με άλλον αέρα,., δεν γίνεται δηλ. να βγάζεις μόνο ένα είδος,., κι εγώ βγάζω δρομάτες αλλά βγάζω και τις κούνιες μου και τα σκυλάκια και πολλά δεντράκια εδώ στη Μόσχα,.,. άμα βρω το καλό τοπίο δηλ. δεν θα το αφήσω μιας και με αυτά ξεκίνησα και έμαθα να φωτογραφίζω……….)
Η ψυχολογική ανάλυση σε εσάς,… εγώ θα επικεντρωθώ στο σημείο που μου προτείνει έναν συγκεκριμένο τρόπο φωτογράφισης, που απέχει μακρά του δικού μου τομέα, όπως έχω δηλώσει είναι η macro φωτογράφιση.
Με το σκεπτικό του σχολιαστή, θα πρέπει ο Thomas Shahan’s, μεγάλος φωτογράφος της macro φωτογραφίας, να αλλάξει τρόπο σκέψης και κλάδου, και να αρχίσει να παίρνει τους δρόμους και να βγάζει ανθρώπους, και "δρομόφατσες" γιατί κατά τον φίλο δεν είναι φωτογράφος.
Δεν είναι σχολιασμός και σκέψη για έναν φωτογράφο που θέλει να λέει ότι είναι επαγγελματίας, και σέβεται τους άλλους συνάδελφους του, προπαντός όταν παίρνει την ευθύνη να δώσει και συμβουλές.
Συμπέρασμα.
Ακούμε η διαβάζουμε, κρατάμε τα καλά, τα εποικοδομητικά, τους σωστούς σχολιαστές, πετάμε τα άχρηστα.
Δεν επηρεαζόμαστε ψυχολογικά πιστεύοντας ότι έχει δίκιο, αυτός, που έχει άδικο.
Μένουμε ο εαυτός μας. Αυτή είναι η ταυτότητα μας.
Άλλωστε το πάτημα της "σκανδάλης" το κάνουμε εμείς.
Φόρουμ 
